نوشتاری از خاطره، غلطان در اقیانوس اینترنت
ابر آمد و باز بر سر سبزه گریست بی بادهی گلرنگ نمیباید زیست این سبزه که امروز تماشاگه ماست تا سبزهی خاک ما تماشاگه کیست خیام