دسته: اجتماعی
-
عدالت کجایی
هر وعده که دادند به ما باد هوا بود هر نکته که گفتند غلط بود و ریا بود چوپانی این گله به گرگان بسپردند این شیوه و این قاعده ها رسم کجا بود ؟ رندان به چپاول سر این سفره نشستند اینها همه از غفلت و بیحالی ما بود! خوردند و شکستند و دریدند و…
-
آی آدم ها
موج، می آمد، چون کوه و به ساحل می خورد از دلِ تیره امواج بلند آوا، که غریقی را در خویش فرو می برد، و غریوش را با مشت فرو می کشت، نعره ای خسته و خونین ، بشریت را، به کمک می طلبید: « ای آدم ها… آی آدم ها…» ما شنیدیم و به…
-
قاصدک! برو آنجا که بود چشمی و گوشی با کس
قاصدک هان! چه خبر آوردی از کجا وز که خبر آوردی خوش خبر باشی اما .. اما گرد بام و در من بی ثمر می گردی انتظار خبری نیست مرا نه ز یاری نه ز دیار و دیاری باری برو آنجا که بود چشمی و گوشی با کس برو آنجا که تو را منتظرند قاصدک…
-
ما گذرمان موقت است حتی
ما گذرمان موقت است حتی نگاهمان موقت است حتی صدایمان نایی ندارد گاهی از سر تفاوت فریادی سر میکشیم خاموشیم و گویا به این خاموشی محکومیم زندانیم اما رویای آزادی میپرورانیم میپرستیم و تشنه پرستیده شدنیم ما اگر همینیم – همین نمانیم و همین نخواهیم ماند ما روزی فرق خواهیم کرد روزی که روزگار –…
-
In the name of democracy, Let us all unite!
I’m sorry, but I don’t want to be an emperor. That’s not my business. I don’t want to rule or conquer anyone. I should like to help everyone if possible; Jew, Gentile, black man, white. We all want to help one another. Human beings are like that. We want to live by each other’s happiness,…
-
بیا تا طرحی نو دراندازیم
بیا تا گل برافشانیم و می در ساغر اندازیم فلک را سقف بشکافیم و طرحی نو دراندازیم اگر غم لشکر انگیزد که خون عاشقان ریزد من و ساقی به هم تازیم و بنیادش براندازیم شراب ارغوانی را گلاب اندر قدح ریزیم نسیم عطرگردان را شِکَر در مجمر اندازیم چو در دست است رودی خوش بزن…
-
نی حدیث راه پر خون میکند
بشنو این نی چون شکایت میکند از جداییها حکایت میکند کز نیستان تا مرا ببریدهاند در نفیرم مرد و زن نالیدهاند سینه خواهم شرحه شرحه از فراق تا بگویم شرح درد اشتیاق هر کسی کو دور ماند از اصل خویش باز جوید روزگار وصل خویش من به هر جمعیتی نالان شدم جفت بدحالان و خوشحالان…
-
ما خرابیم هنوز از غم ویرانی خود
کامرانان همه در فکر هوس رانی خود سفره فقر پر از جیره نورانی خود نقش بند دو جهان خفته به کنجی خاموش خسته از مشغله سخت جهانبانی خود شب پر از راز دگردیسی غوک و شب تاب مردگان فکر غذای جسد فانی خود بزم عرفان شده برپا، قدحش پر ز شراب شاهدان، مست از این…
-
گرگ درونمان
گفت دانایى که گرگى خیره سر هست پنهان در نهاد هر بشر … لاجرم جارى است پیکارى بزرگ روز و شب مابین این انسان و گرگ زور بازو چاره این گرگ نیست صاحب اندیشه داند چاره چیست اى بسا انسان رنجور و پریش سخت پیچیده گلوى گرگ خویش اى بسا زور آفرین مردِ دلیر مانده…
-
باز روزی مُردهام به خانه باز خواهد گشت
من … بعد از هزار سالِ تمام حتی باز روزی مُردهام به خانه باز خواهد گشت تو از این تنبورهزنانِ توی کوچه نترس نمیگذارم شبهای ساکتِ پاییزی از هول و ولایِ لرزانِ باد بترسی …! هر کجا که باشم باز کفن بر شانه از اشتباهِ مرگ میگذرم میآیم مشقهای عقبماندهی تو را مینویسم پتوی چهارخانهی…